Τo κείμενo που παρατίθεται έχει παρθεί από το Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Αντίστασης και αποτελεί ακριβή αντιγραφή του πρωτότυπου. Μετατροπή υπέστησαν μόνο οι καταλήξεις της καθαρεύουσας και ο τονισμός.

   Η Π.Ε.Α.Ν. ἐπέφερε βλάβας εἰς τὸν ἐχθρὸν διὰ τῆς διαπράξεως ὑπὸ τῶν στελεχῶν της σαμποτὰζ εἰς διαφόρους περιοχάς. Ὡς μεγαλυτέρα ἐπιτυχία τῆς Π.Ε.Α.Ν. πρέπει νὰ θεωρηθῆ ἡ ἀνατίναξις τῶν γραφείων τῆς προδοτικῆς ὀργανώσεως Ε.Σ.Π.Ο. (Ἐθνικοσοσιαλιστικὴ Πατριωτικὴ Ὀργάνωσις), ἡ ὁποία εἶχεν ὡς σκοπὸν τὴν σύμπτηξιν Λεγεῶνος Ἐλλήνων Ἐθελοντῶν διὰ τὸ Ἀνατολικὸν Μέτωπον ὡς συμμάχου των Γερμανῶν. Διὰ τὸ σαμποτὰζ αὐτό ἐξετελέσθησαν ἀργότερον οἱ Ἀθ. Σκούρας, ἐπιχειρηματίας, Κων. Περρῖκος, ἀξιωματικός τῆς Ἀεροπορίας, Ἰω. Κατεβάτης, Δημ. Λόης, Διον. Παπαδόπουλος, Ἰουλία Μπίμπα καὶ ἄλλοι. Κατωτέρω παραθέτομεν περιγραφὴν τῆς «ἐπιχειρήσεως Ε.Σ.Π.Ο.».

    Με μεγάλη προφύλαξη άνοιξε τρεις φορές την εξώπορτα του σπιτιού της εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου 1942 η Ιουλία Μπίμπα. Τρία παλικάρια είχαν μπει: ο Αντ. Μυτιληναίος, ηλεκτροτεχνίτης, ο Σπ. Γαλάτης, φοιτητής νομικής και ο Ν. Μούρτος, ηλεκτροτεχνίτης. Αποτελούσαν όλοι μαζί ένα κλιμάκιο του «ουλαμού καταστροφής» του Κ. Περρίκου. Ο αρχηγός του κλιμακίου, Αντώνης Μυτιληναίος, ήταν νευριασμένος. Είχε διατρέξει μεγάλο κίνδυνο πριν από λίγο. Πιο πολύ όμως ήταν αγανακτισμένος γιατί δεν μπόρεσε να επιτύχει το σκοπό του: να τινάξει στον αέρα τα γραφεία των προδοτών της ΕΣΠΟ και να αφανίσει όσους βρίσκονταν μέσα. Από καιρό είχε στο μυαλό του καθώς και ο αρχηγός του ο Κ. Περρίκος αυτή την «επιχείρηση» μα να που ενώ όλα ξεκίνησαν καλά εκείνη την ημέρα, ένα ξαφνικό μπλόκο των Γερμανών στη γωνία Πατησίων και Γλάδστωνος, μπροστά στο τετραώροφο κτίριο όπου στεγαζόταν η οργάνωση των προδοτών, ματαίωσε τα σχέδιά του. Κι αν τον πιάνανε γλιτωμό δεν είχε. Μέσα σ’ ένα ευρύχωρο δερμάτινο σάκο, είχε μια βόμβα με το πυροδοτικό της μηχάνημα.

⁎

   ΕΣΠΟ: Μια φρικαλέα και οργιαστική οργάνωση προδοτών. «Εθνική Σοσιαλιστική Πολιτική Οργάνωση» ήταν ο τίτλος της. Αρχηγός της ο γιατρός Σπ. Στεροδήμος, γνωστός πεμπτοφαλαγγίτης. Εισέπραξε γερμανικό χρήμα για να οργανώσει, πάνω στ’ αχνάρια του Χιτλερικού, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδος. Του έδωσαν και ένα τετραώροφο κτίριο, γωνία Πατησίων Γλάδστωνος, απέναντι από το Μ.Τ.Β.Ν., για να εγκαταστήσει τα γραφεία του. Φρουροί των Σ.Σ. Τον εφύλαγαν και τα πρωτοπαλίκαρά του, γνωστά αργυρώνητα καθάρματα του υποκόσμου, κοιμόντουσαν, έτρωγαν και οργίαζαν μέσα σ’ αυτό. Οι Γερμανοί έδωσαν το χρήμα. Ήθελαν όμως κι ανταλλάγματα. Σε λίγο η Πρωτεύουσα γεμίζει από προκηρύξεις της ΕΣΠΟ που καλούσε τους Έλληνες «πατριώτες» να ενταχθούν στη «Λεγεώνα των Ελλήνων Εθελοντών». Τι θα ήταν η Λεγεώνα; Στρατός μισθοφορικός, ο οποίος θα εστέλλετο στο Ανατολικό Μέτωπο να πολεμήσει μαζί με τους Γερμανούς εναντίον των Ρώσων.
Η απροθυμία όμως και η περιφρόνηση των Αθηναίων ήταν επιδεικτική. Οι Γερμανοί πιέζουν. Ο Στεροδήμος και οι σύντροφοί τους τότε αρχίζουν καταδόσεις και κάθε είδους εκβιασμούς. Πολλοί συλλαμβάνονται. Ίσως και να τυφεκίζονται. Η τρομοκρατία απλώνεται και κυριαρχεί στην καρδιά των Αθηνών. Η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Πρέπει να εξαφανιστεί το καρκίνωμα.

⁎

   Οι τρεις φίλοι καθισμένοι σιγοκουβεντιάζουν πίνοντας τον κριθαρένιο καφέ που τους πρόσφερε η Ιουλία. Το σπίτι της αληθινό οπλοστάσιο. Εκρηκτικές ύλες, πυρομαχικά και ελαφρά ατομικά όπλα φυλάγονταν σε διάφορες κρύπτες του. Με λύπη πήρε το σάκο του Μυτιληναίου και τράβηξε για την κουζίνα. Έβγαλε με προσοχή το περιεχόμενό του και ξαναγύρισε στο δωμάτιο όπου οι τρεις φίλοι είχαν κιόλας σηκωθεί, δίνοντας το σάκο στο Μυτιληναίο.
— Σε λίγες μέρες πάλι θα μας χρειασθεί, της είπε ο αρχηγός της.
Και πράγματι στις 22 Σεπτεμβρίου 1942 πολύ νωρίς ο Μυτιληναίος είχε περάσει. Πήρε τη βόμβα 10 ΧΓ δυναμίτιδος και τράβηξε για την Ομόνοια. Συναντήθηκε με τους Γαλάτη και Μούρτο οι οποίοι παρακολουθούσαν από νωρίς το κτίριο της Ε.Σ.Π.Ο., πήρε την αναφορά τους μπροστά στου «Μπερνίτσα» και σε λίγο αποχωρίστηκε. Προχώρησε προς την οδό Γλάδστωνος. Στην είσοδο τον σταματά ο Γερμανός σκοπός. Ο Μυτιληναίος του δηλώνει ότι είναι υπάλληλος της Τηλεφωνικής και ότι πάει να επισκευάσει βλάβη του δικτύου. Τον αφήνει ο σκοπός κι αυτός ανεβαίνει…

⁎

    12.3′ μεσημέρι. Η καρδιά της Αθήνας αναστατώνεται από μια τρομερή έκρηξη κι ένα εκκωφαντικό γδούπο. Ο κόσμος τρέχει πανικόβλητος εδώ κι εκεί μη ξέροντας τι συμβαίνει. Οι πρώτοι καπνοί άρχισαν κιόλας να βγαίνουν από το μισογκρεμισμένο κτίριο. Φωνές ακούγονται μέσα κι έξω απ’ αυτό. Ένας παπάς κείτονταν νεκρός καταμεσής του δρόμου χτυπημένος από τις πέτρες. Έντεκα άλλοι τραυματίες, άνδρες, γυναίκες κι ένα παιδί ήταν τα θύματα.
Δεν πέρασαν λίγα λεπτά από την έκρηξη κι αμέσως έσπευσε η Πυροσβεστική. Δυο μέρες αγωνίστηκε να σβήσει τη φωτιά που κατέτρωγε την εστία των προδοτών ενώ ο κορμός του κτιρίου ξέφτιζε σιγά σιγά και γκρεμιζόταν με παταγώδη κρότο.
Το απόγευμα κιόλας είχε μαθευτεί και βεβαιωθεί από την Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών ότι με την έκρηξη της βόμβας του Μυτιληναίου σκοτώθηκαν 29 μέλη της ΕΣΠΟ 43 Γερμανοί αξιωματικοί και οπλίτες ενώ εξ άλλου τραυματίστηκαν 27 μέλη της της ΕΣΠΟ και πέντε Γερμανοί στρατιώτες. Ο αρχηγός της Στεροδήμος τυφλώθηκε από τα εγκαύματα και σε λίγες μέρες πέθανε απ’ αυτά κι από άλλα τραύματά του.

⁎

    Ο πυρήνας της «Λεγεώνας Ελλήνων Εθελοντών» διαλύθηκε. Η προδοσία χτυπήθηκε στην καρδιά της. Η Αθήνα ανάσανε. Οι Γερμανοί όμως άρχισαν κυνηγητό και βρήκαν την άκρη. Συλλαμβάνονται οι Κ. Περρίκος, Αθ. Σκούρας, Δ. Παπαβασιλόπουλος, Νικ. Αιλιανός, ηγεσία της ΠΕΑΝ, και οι Αντ. Μυτιληναίος, Δ. Λόης, Πέτρος Λόης, Ιουλία Μπίμπα, Αικ. Μπέσση, οι αδελφοί Κατεβάτη και ο Γαλάτης. Ο Μυτιληναίος κατορθώνει ν’ αποδράσει με χειροπέδες και να καταφύγει στη Μέση Ανατολή. Εκτελούνται την 7η Ιανουαρίου 1943 οι Σκούρας, Ιω. Κατεβάκης, Δ. Λόης και Διον. Παπαδόπουλος και στις 4 Φεβρουαρίου 1943 ο Περρίκος. Η Ιουλία Μπίμπα τον ίδιο μήνα εκτελείται με πέλεκυ στην Πολωνία, όπου είχε σταλεί σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως.

Το κείμενο γράφτηκε από τον Russell Hickman και δημοσιεύτηκε στο Kansas Historical Quarterly το Νοέμβριο του 1933.

Αρχικό κείμενο: The Vegetarian and Octagon Settlement Companies

Τα αμερικάνικα σύνορα ήταν πάντα ένα γόνιμο πεδίο για πειραματισμούς κοινωνικής μεταρρύθμισης. Από τη στιγμή που οι ετερόδοξοι εποίκισαν το Ρόουντ Άϊλαντ υπό τη σημαία του Ρότζερ Γουίλιαμς μέχρι την εξαφάνιση των συνόρων προς το τέλος του δέκατου ένατου αιώνα, οι κενές εκτάσεις προς τα δυτικά έδωσαν νέες ελπίδες σε αυτούς που επιθυμούσαν να ιδρύσουν μια νέα κοινωνία. Η φθηνή γη ήταν ένα μεγάλο όφελος για εκείνους που ήταν άνεργοι ή δεν ευημερούσαν οικονομικά στην Ανατολή, ενώ εκείνοι που ήταν απλώς δυσαρεστημένοι θα μπορούσαν πάντα να δοκιμάσουν μια «νέα ευκαιρία» στη Δύση. Σε μια περίοδο επώασης ποικιλόμορφων κοινωνικών θεωριών, τα σύνορα εξυπηρέτησαν τόσο ως βαλβίδα ασφαλείας για την Ανατολή όσο και ως ένα βολικό εργαστήριο για να τεθεί η θεωρία σε πράξη, ιδιότητες στις οποίες μια πιο καθιερωμένη και αποκρυσταλλωμένη κοινωνία θα υστερούσε.[1]

Η χορτοφαγία χρονολογείται τόσο πίσω όσο η αρχαία θρησκεία του Ινδουισμού και υποστηρίχθηκε από τον Πλάτωνα, τον Πλούταρχο και άλλους συγγραφείς των κλασικών χρόνων. Στη Μεγάλη Βρετανία o Τζορτζ Τσέινι (1671-1743), ένας από τους πρώτους πρωτοπόρους του κινήματος, δημοσιεύει το Essay on Regimen το 1740. Το 1811 εμφανίστηκε το Return to Nature του [Τζον Φρανκ] Νιούτον, ή Defence on Vegetable Regimen, και το 1847 ιδρύθηκε η Χορτοφαγική Εταιρεία στο Μάντσεστερ. O Έντουαρντ Μπάλτζερ (1818-1887) ήταν ένας από τους Γερμανούς πρωτοπόρους, σχηματίζοντας μια Χορτοφαγική Εταιρεία στο Νορντχάουσεν το 1868. Οι Σιλβέστερ Γκράχαμ (1794-1851), Τσαρλς Λέιν και Άμος Μπρόνσον Άλκοτ (1799-1888) ήταν οι ηγέτες του πρώιμου κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1889 διαμορφώθηκε η Ομοσπονδιακή Χορτοφαγική Ένωση, μια διεθνής ομοσπονδία οργανώσεων για χορτοφάγους.[2]

Continue reading Η χορτοφαγική και η οχταγωνική εταιρεία εποικισμού

Γεια χαρά,

Ο παρόν ιστότοπος έχει σκοπό να λειτουργήσει ως χώρος διαδικτυακής φιλοξενίας μιας επερχόμενης άτακτης σειράς ριζοσπαστικών πραγματειών.

Η ιδιαιτερότητα αυτού του μικρού εγχειρήματος, είναι ότι τα κείμενα που θα παρουσιάσει δεν θα έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και θα έχουν χαρακτηριστικά από αμιγώς αντισυστημικά έως και αμιγώς μεταμοντέρνα. Η προσδοκία πίσω από αυτό είναι να έρθουν λίγο πιο κοντά αυτές οι δύο τάσεις, καθώς φαίνεται πως πλέον αγνοούν τα συνεκτικά τους στοιχεία, με αποτέλεσμα η μεν να μένει στάσιμη και η δε να συμπεριφέρεται σαν η ύπαρξή της να είναι αποτέλεσμα παρθενογέννεσης, έχοντας έτσι ως απότερο χαμένο το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα.

Επιπρόσθετα στις μπροσούρες, θα αναρτηθούν στο ιστολόγιο και μερικά κείμενα μικρού μεγέθους. Το περιεχόμενο αυτών θα είναι -μεταξύ άλλων- επαναστατικό, ηθολογικό, έμφυλο, θρησκευτικό, λογοτεχνικό, ιστορικό, περί αναπηρίας, κριτικής σκέψης.

Τα ξαναλέμε,

kostas